به گزارش خبرنگار روابط عمومي، امام ابوالحسن علي النقي هادي عليه السلام ملقب به امام هادي، و فرزند گرامي ايشان امام حسن عليه السلام به عسکريين شهرت يافتند، زيرا خلفاي بني عباس آنها را از سال 233 به سامرا(عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند.
امام هادي (ع) به لقبهاي ديگري مانند: نقي، عالم، فقيه، امين و طبيب شهرت داشت و کنيه مبارک ايشان ابوالحسن بود.
پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوي گرامي سمانه است که بانويي با فضيلت و با تقوا بود. امام هادي (ع) در سن 6 يا 8 سالگي يعني در سال 220 هجري، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسيد.
مدت 33 ساله امامت امام هادي (ع) با خلفاي معتصم، واثق، توکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.
امام هادي(ع): بهتر از نيکي، نيکوکار است و زيباتر از زيبايي، گوينده آن است و برتر از علم، حامل آن و بدتر از بدي، عامل آ ن است و وحشتناک تر از وحشت، آورنده آن است.
© تمامی حقوق این سایت برای دانشگاه ایلام محفوظ است