باسمه تعالي

ولادت پيامبر اسلام (صلّي الله عليه و آله و سلّم)

پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) در شهر مکه، واقع در منطقه حجاز، در شبه جزيره عربستان متولد شدند. زمان ولادت ايشان مقارن با دوران جاهليت بود.

دوران جاهليت

تقريباً از 200 سال قبل از بعثت، تا زمان بعثت پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) را دوران جاهلي مي‌گويند؛ و منظور از جاهليت انجام هر عمل خلاف و نادرست است که از روي جهل باشد. عرب صحرانشين به صورت جدي پايبند به دين خاصي نبوده و ظاهربين و مادي بوده است. اعراب شهرنشين هم معمولاً بت‌پرست بوده و بتهايي از سنگ و چوب و خرما را مي‌پرستيدند، که گاهي در هنگام فقر همين بتها را آرد کرده و مي‌خوردند. رسم دخترکشي در ميان آنها امري عادي بوده و جنگ و نزاع ميان قبايل به صورت يک سنت معمول درآمده بود. اعتقاد به ارواح در ميان آنها رواج داشته و توهم و خرافات در زندگي آنها تأثير گذاشته بود. ولي پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم)، بت پرستي را برانداخت و زندگي عرب را که يکسره غرور و تعصب بود، جاهليت خواند و محکوم کرد. آزاديهاي بي‌حد آنها را با گسترش اخلاق و عفت محدود کرد و از آنها که هميشه با هم نزاع مي‌کردند، مردمي متحد پديد آورد.

قبيله قريش و نياکان پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم):

قبيله قريش که پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) از ميان آنها بپاخاست، يکي از بانفوذترين قبايل عرب بوده و بعد از اسلام نيز تا قرنها بر جهان اسلام حکومت کرده است. بيشتر شهرت قريش مربوط به "قصي بن کلاب" جد چهارم پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) است. "عبدمناف" فرزند قصي، جد سوم پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم)، از نجابت و خوشرفتاري خاصي با مردم برخوردار بود. "هاشم" جد دوم پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) نيز جزو چهره‌هاي درخشان قريش بود، و فرزند او "عبدالمطلب"، جد اول پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) از نامي‌ترين و عاقل‌ترين افراد عرب در زمان خود به شمار مي‌رفت. او بود که چاه زمزم را که پر شده بود حفر کرد و وظيفه آب دادن به حاجيان و رسيدگي و پذيرايي از آنها به او رسيد. نسل پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) به حضرت اسماعيل‌ (عليه السلام) رسيده که همه آنها حنيف يعني يکتاپرست بوده‌اند.

عبدالله، پدر پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) کوچکترين پسر عبدالمطلب، در ميان قريش از لحاظ زيبايي و حجب و حيا مشهور بود. او با آمنه (سلام الله عليها) دختر وهب که به پاکي و عفت معروف بود ازدواج کرد. عبدالله براي تجارت به شام رفت و در راه بازگشت از شام بيمار شد و در مدينه بستري گرديد. او در سن 25 سالگي در مدينه وفات يافت.

بدين ترتيب پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) در روز هفدهم ربيع الاول عام الفيل (مطابق سال 580 ميلادي) در شهر مکه متولد گرديد. عام الفيل، يعني سالي که فردي به نام ابرهه به دستور پادشاه حبشه (نجاشي) با سپاه زيادي تصميم به ويران کردن خانه خدا گرفت. ولي قبل از انجام اين عمل دسته‌اي از پرندگان که با منقار و پاهاي خود، سنگهايي را حمل مي‌کردند در بالاي سر سپاه ظاهر شدند و اين سنگها را روي سر سپاهيان ريختند که باعث از بين رفتن سپاه شد.

در روزي که حضرت محمد (صلي الله عليه و آله و سلم) به دنيا آمدند، گفته‌اند که:

1-      تمام بتها به رو، بر زمين افتادند.

2-      ايوان کسري در آن شب به لرزه درآمد و چهارده کنگره آن ريخت.

3-      درياچه ساوه که سالها آن را مي‌پرستيدند خشک شد.

4-      در بيابان سماوه که سالها کسي در آن آب نديده بود، آب جاري شد.

5-      آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود، خاموش شد.

6-      تختهاي پادشاهان جهان سرنگون شد.

7-      در همان شب، نوري از سرزمين حجاز تابيد و تا مشرق ادامه پيدا کرد و ...

آمنه (سلام الله عليها) در زمان بارداري مي‌گفت که هرگز احساس نکرده که باردار شده و هيچگاه باري سنگين همچون زنان ديگر را در خود نيافته است. گفته‌اند پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) در هنگام متولد شدن پاکيزه و تميز بود و خون و چيزهاي ديگر به همراه او از شکم مادر خارج نشد. همينطور مي‌گويند زماني که پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) متولد شد سر به سوي آسمان بلند کرد و سپس براي خداوند تبارک و تعالي سجده نمود.

آمنه (سلام الله عليها) مي‌گويد در هنگام ولادت پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم)، کسي به او گفته بود که او سرور آدميان را به دنيا آورده است، پس او را "محمّد" بنامد. وقتي عبدالمطلب از اين جريان اطلاع يافت، گوسفندي را کشت و گروهي از بزرگان قريش را دعوت کرد و در آن جشن نام پيامبر را محمد يعني ستوده شده قرار داد.

ادامه مطالب در مورد زندگي پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) در قسمتهاي بعدي ادامه خواهد يافت.