آن امام همام در سوم شعبان سال چهارم هجرت به دنیا آمد. آن حضرت در تمام مدت زندگی خود در کنار جدش رسول خدا (ص) با آن حضرت مأنوس بوده و حتی در وقت نماز  از آن حضرت جدا نمی شد. رسول خدا (ص) سخت به او و برادرش اظهار علاقه کرده و با جملاتی که درباره آنها فرمودند گوشه ای از فضایل آنها را برای اصحاب بازگو کردند . اکنون در آثار حدیثی شمار زیادی فضیلت برای امام حسین (ع) نقل شده است که بسیاری از آنها نظیر حدیث «اَلحسن وَ الحسین سیّدالشّباب اهلِ الجّنه» متواتر بوده و یا فراوان نقل شده است.

   از امام باقر (ع)  روایت شده  است که امام حسین (ع) در سفر حج پیاده حرکت می کرد در حالی که چهارپایان پشت سر او حرکت می کردند.امام حسین (ع) در جنگهای جمل ، صفین و نهروان حضور داشت و در کنار پدر به جنگ با پیمان شکنان و ظالمان پرداخت.

   امام حسین (ع)  در دوره امامت برادرش به طور کامل از سیاست وی دفاع می کرد. در نقلی که درباره امام حسین (ع) آمده است که کنیزی دست? ریحانی را تقدیم امام حسین (ع)  کرد ، حضرت در برابر او را آزاد کردند. به حضرت گفته شد که شما تنها برای یک دسته گل او را آزاد کردی؟ حضرت فرمود: خداوند در قرآن ما را چنین ادب آموخته است که « و اذا حَییتُم ِبتَحیّه فَحَیّوا بأَحسَنِ مِنها أو ردّوها» بهتر است از دسته گل ، آزاد کردن او بود. امام حسین (ع) بعد از بیعت مردم با یزید به مخالفت برخاست و راهی کربلا شد.

   پس از شهادت امام حسن (ع)  در سال 50 هجری ، امام حسین (ع) عهده دار امر امامت گردید . معاویه پس از بیست سال حکومت ظالمانه و قتل و کشتار شیعیان به ویژه در سال 60 هجری مرد و برخلاف قرارداد صلح با امام حسن (ع)، پسرش یزید را به جای خود قرار داد. یزید فردی فاسد و شرابخوار و مخالف با اسلام بود. او علناً مقدسات اسلامی را زیر پا می گذاشت و آشکارا شراب می خورد. امام حسین (ع) از همان آغاز کار به مخالفت برخاست . یزید از حاکم مدینه خواست از امام بیعت بگیرد و اگر حاضر نشد او را به قتل برساند. امام (ع) که حاضر به بیعت نبود با خانواده خود راهی مکه شد و در این هنگام مردم کوفه که از مرگ معاویه با خبر شده بودند نامه های زیادی برای امام حسین (ع)  نوشتند و از او خواستند به عراق و کوفه بیاید. امام بعد از فرستادن مسلم بن عقیل به کوفه ، خود راهی عراق شد اما علیرغم بیعت تعداد زیادی از مردم کوفه با مسلم با ورود عبیداله بن زیاد که از طرف یزید به امارت کوفه فرستاده شده بود و بسیار حیله گر و بی رحم بود ، مردم کوفه فریب اقدامات او را خورده و پیمان شکنی کردند و مسلم را تنها گذاشتند. در نتیجه عبیداله ، مسلم بن عقیل را به شهادت رسانید. هنگامی که در ابتدا مردم کوفه با مسلم بیعت کردند، مسلم نامه ای به امام حسین (ع) نوشت و به ایشان اطلاع داد که به کوفه بیاید. امام حسین (ع)  با خانواده و یاران خود به طرف کوفه حرکت کردند و در نزدیکی کوفه بود که خبر پیمان شکنی مردم کوفه و شهادت مسلم را آوردند. عبیداله بن زیاد که با شهادت مسلم بر اوضاع کوفه مسلط شده بود ، حربن یزید ریاحی را برای زیر نظر گرفتن امام حسین (ع)  و همراهانش فرستاد و سپس عمربن سعد را با سی هزار نفر به کربلا اعزام نمود. عمربن سعد که به طمع حکومت ری به کربلا آمده بود از هیچ ستمی فروگذار نکرد و دستور داد امام حسین (ع) و یارانش را محاصره کنند و آب را بر روی آنان ببندند. یاران امام حسین (ع)  که از شجاع ترین افراد بودند روز دهم محرم در حالیکه بیش از 72 تن نبودند یکی پس از دیگری در دفاع از امام زمان خود یعنی امام حسین (ع)با عزت و آزادگی به شهادت رسیدند.