به گزارش خبرنگار روابط عمومی، امام ابوالحسن علی النقی هادی علیه السلام ملقب به امام هادی، و فرزند گرامی ایشان امام حسن علیه السلام به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به سامرا(عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند.

امام هادی (ع) به لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طبیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن بود.

پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی با فضیلت و با تقوا بود. امام هادی (ع) در سن 6 یا 8 سالگی یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسید.

مدت 33 ساله امامت امام هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق، توکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.

امام هادی(ع): بهتر از نیکی، نیکوکار است و زیباتر از زیبایی، گوینده آن است و برتر از علم، حامل آن و بدتر از بدی، عامل آ ن است و وحشتناک تر از وحشت، آورنده آن است.