امام مجتبی (ع) در شب یا روز نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت به دنیا آمد. رسول خدا (ص) علاقه وافری نسبت به ایشان و برادرش امام حسین (ع) داشته و به طور علنی محبت خویش را نسبت به آنان ابراز می کرده است.
نحوه ابراز محبت، همانند پایین آمدن از منبر و بوسیدن آنها و باز بالارفتن به منبر، نشانه جهت دار بودن این اظهار و ابراز علاقه است.
رسول خدا(ص) درباره امام حسن (ع) فرموده است:
من او را دوست دارم و نیز کسی که او را دوست بدارد دوست دارم.
حضور امام حسن(ع) در جریان مباهله و قرار گرفتن در میان اصحاب کساء و بیعت رضوان نشانه احترام و صمیمتی است که رسول خدا (ص) برای وی قائل بوده است.
امام حسن(ع) از چهره های برجسته اخلاقی است؛ که رفتار و کردارش روشنگر راه هدایت است.
