شعر زیبای «اقبال لاهوری» درباره حضرت فاطمه زهرا (س)

نور چشم رحمه للعالمين  ***  آن امام اولين و آخرين

آنكه جان در پيكر گيتى  دميد ***  روزگار تازه آيين آفريد

بانوى آن تاجدار اهل أتى  ***  مرتضى مشكل گشا، شيرخدا

پادشاه و كلبه­اى ايوان او  ***  يك حسام و يك زره سامان او

مادر آن مركز پرگار عشق  ***  مادر آن كاروان سالار عشق

آن يكى شمع شبستان حرم  ***  حافظ جمعيت خير الامم

تا نشيند آتش پيكار و كين  ***  پشت پا زد بر سر تاج نگين

در نواى زندگى سوز از حسين(ع)  ***  اهل حق حرّيت آموز از حسين(ع)

سيرت فرزندها از امّهات  ***  جوهر صدق و صفا از امّهات

مزرع تسليم را حاصل بتول  ***  مادران را اسوه كامل بتول

نورى و هم آتشى فرمانبرش  ***  كه رضايش در رضاى شوهرش

آن ادب پرورده­ى صبر و رضا  ***  آسياگردان و لب قرآن سرا

گريه هاى او ز بالين بى‌نياز  ***  گوهر افشاندى به دامان نماز

اشك او برچيد جبرئيل از زمين  ***  همچو شبنم ريخت بر عرش برين

رشته­ى آيين حق زنجير پاست  ***  پاس فرمان جناب مصطفى است

ورنه گرد تربتش گرديدمى  ***  سجده­ها بر خاك او پاشيدمى