.:: حضرت زينب (س)، ستاره درخشان در آسمان تقوا

حضرت زينب يکتا زني است که نه تنها در زنان، بلکه در مردان عالم، کمتر نظيرش را مي‌توان ديد.

توانا بانويي‏ که عالي‌ترين نمونه‏‌اي از شهامت و دليري، دانش و بينش، کفايت و خردمندي، قدرت ‏روحي و تشخيص موقعيت ‏بوده و هر وظيفه‌اي از وظايف مختلف اجتماعي را که به‏ عهده‏ گرفت، به خوبي انجام داد.

به گزارش خبرنگار دين و انديشه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، پنجم جمادي‌الاول سالروز ولادت بزرگ بانويي است که اسارت وي در کربلا تجديد حيات اسلام را در پي داشت، حضرت زينب(س) عالي‌ترين نمونه از شهامت و دليري، دانش و بينش است.

حضرت به عنوان ستاره درخشاني در آسمان تقوا طلوع کرد، عالي‌ترين تعليمات را فراگرفت و مورد عنايت مخصوص موجد مکتب و استادان بزرگ آن، که بزرگ‌ترين مربيان بشر بوده‌اند قرار داشت. آن حضرت در چنين فضايي رشد کرد و هر روز درس جديدي از دانش، بينش، تقوا و فضيلت مي‏‌آموخت.

نام مبارک آن بزرگوار زينب، و کنيه گراميشان ام الحسن و ام کلثوم و القاب آن حضرت عبارتند از: صدّيقة الصغري، عصمة الصغري، ولية اللّه العظمي، ناموس الکبري، شريکة الحسين عليه‌السّلام و عالمه غير معلّمه، فاضله، کامله و ... است

نامگذاري زينب (س) از طرف خداوند

هنگامي که زينب (س) متولد شد، مادرش حضرت زهرا (س) او را نزد پدرش اميرالمؤمنين (ع) آورده و گفت: اين نوزاد را نامگذاري کنيد! حضرت فرمود: من از رسول خدا جلو نمي‌افتم.

در اين ايام حضرت رسول اکرم (ص) در مسافرت بود. پس از مراجعت از سفر، اميرالمؤمنين علي (ع) به آن حضرت عرض کرد: نامي را براي نوزاد انتخاب کنيد. رسول خدا (ص) فرمود: من بر پروردگارم سبقت نمي‌گيرم.

در اين هنگام جبرئيل (ع) فرود آمده و سلام خداوند را به پيامبر(ص) ابلاغ کرده و گفت: نام اين نوزاد را ((زينب)) بگذاريد! خداوند بزرگ اين نام را براي او برگزيده است.

بعد مصايب و مشکلاتي را که بر آن حضرت وارد خواهد شد، بازگو کرد. پيامبر اکرم (ص) گريست و فرمود: هر کس بر اين دختر بگريد، همانند کسي است که بر برادرانش حسن و حسين گريسته باشد.

هوش و ذکاوت حضرت

حضرت زينب (ع) با اينکه دختري خردسال (يعني هفت ساله و يا کمتر) بود، خطبه فدکيه حضرت زهرا (س) را که خطبه‌اي عجيب و غرّاء و محتوي معارف اسلامي و فسلفه احکام و مطالب زيادي است را با يک مرتبه شنيدن حفظ کرده، و خود يکي از راويان اين خطبه بليغه و غراء است.

زينب (ع) الگوي ماندگار تاريخ

بي‌‏ترديد يکي از مهم‏ترين عوامل تربيت و پرورش فضيلت‏‌هاي اخلاقي و نيز تثبيت و انتقال ارزش‏‌هاي فرهنگي و اعتقادي، استفاده از الگوهاي مناسب است؛ چرا که الگو و سرمشق به لحاظ برخورداري از ويژگي‏‌هاي خاصي مي‏‌تواند به روند حفظ و انتقال فضايل و آموزه‏‌هاي تربيتي سرعت ‏بخشيده و به تعميق و ماندگار شدن آن‏ها کمک نمايد.

ايثار، فداکاري، وزانت عقل، صبر و بردباري، علم وسيع و دانش وافر، سخنان سنجيده و منطقي او در فرصت‌هاي حساس توأم با آن مظلوميت و ستم‌هاي جانکاهي که به او وارد آمده است، از او چهره يک شخصيت بي نظير، رزم آور شجاع، جهادگر بي‌باک و سخنور توانا را در قلوب و اذهان ترسيم نموده است که تا چرخ زمان حرکت دارد، تا نسل‌ها در روي زمين حيات دارند و تا زمين دور خورشيد مي‌گردد اين چراغ فروزان، نورافکن جهانيان و نسل‌هاي آينده خواهد بود.

فصاحت و بلاغت

کلمات و فرمايشات گهربار آن حضرت در خطبه‌هايي که از آن حضرت روايت شده، خود قوي‌ترين دليل بر کمال فصاحت و بلاغت آن بانوي بزرگوار است. همان بانويي که امام سجاد (ع) در حق ايشان فرمودند: "اي عمّه! شما الحمد للّه بانوي دانشمندي هستيد که تعليم نديده، و بانوي فهميده‌اي هستي که بشري تو را تفهيم ننموده است."

پس از واقعه خونبار کربلا نقش ايشان روند تازه‌تري يافت. آن حضرت در اين دوران ضمن حضور در کاروان اسراي کربلا در برابر حکام جور قرار گرفتند و به افشاگري ظلم و ستم وارد بر آل طه از سوي خاندان بني اميه پرداختند. آن حضرت در اين دوران سخت با حضور در کاخ برخي حکمرانان جور زمان مانند يزيد و ابن زياد، با تاکيد بر حقانيت طريق آل محمد بر سخنان و تبليغات مسموم خاندان بني اميه درباره بني هاشم خط بطلان کشيدند.

کرامات حضرت

به غير از انوار مقدسه چهارده معصوم (ع)، در ميان خاندان رسالت و اهل بيت گرامي پيامبر اکرم (ص)، افرادي هستند که در نزد خداوند متعال داراي رتبه و منزلت رفيع و والايي مي‌باشند و توسل به ايشان، موجب گشايش مشکلات و معضلات امور ديگران است. مانند حضرت اباالفضل (ع)، حضرت زينب (س) نيز بانويي بزرگوار از اين دودمان پاک است که توسل به آن حضرت براي حل مشکلات بزرگ بسيار تجربه شده است و کرامات بسياري از آن بانوي گرامي نقل شده است.

به عنوان مثال شبلنجي يکي از علماي اهل تسنّن در نورالابصار مي‌نويسد: شيخ عبدالرحمن اجهوري مقري در کتابش مشارق الانوار مي‌گويد: در سال 1170 دچار مشکل بسيار سختي شدم و به روضه (قبر مطهر و نوراني) حضرت زينب‌(ع)متوسل شدم و قصيده‌اي در مدح آن حضرت سرودم و خدا به برکت آن بانوي گرامي مشکل مرا حل کرد.

وفات آن حضرت

حضرت زينب (س)، شيرزن دشت کربلا سرانجام پس از عمري دفاع از طريق حقه ولايت و امامت در 15 رجب سال 63 هجري قمري در ضمن سفري که به همراه همسر گراميشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، وفات نموده و بدن مطهر آن بانوي بزرگوار در همانجا دفن گرديد.

مزار ملکوتي آن حضرت (دمشق/سوريه)، اينک زيارتگاه عاشقان و ارادتمندان اهل بيت عصمت و طهارت (ع) است.