سی حدیث از امام سجاد(ع)

خانه خبرها

1-إنَّ الْمَعْرِفَهَ، وَكَمالَ دينِ الْمُسْلِمِ تَرْكُهُ الْكَلامَ فيما لايُغْنيهِ، وَقِلَّهُ ريائِهِ، وَحِلْمُهُ، وَصَبْرُهُ، وَحُسْنُ خُلْقِهِ.

همانا معرفت و كمال دين مسلمان، در گرو رهاكردن سخنان و حرف هائى است كه به حال او و ديگران  سودى ندارد. و از ريا و خودنمائى دورى جستن، در برابر مشكلات زندگى بردبار و شكيبا بودن و  داراى اخلاق پسنديده و نيك سيرت بودن است.

«تحف العقول: ص 202، بحارالأنوار: ج 2، ص 129، ح 11»

 2-مَنْ لَمْ يَكُنْ عَقْلُهُ أكْمَلَ ما فيهِ، كانَ هَلاكُهُ مِنْ أيْسَرِ ما فيهِ.

كسى كه بينش و عقل خود را به كمال نرساند و در رُكود فكرى و فرهنگى بسر برد به سادگى در هلاكت و گمراهى و سقوط قرار خواهد گرفت.

« بحارالأنوار: ج 1، ص 94، ح 26»

 3-عَجَباً كُلّ الْعَجَبِ لِمَنْ عَمِلَ لِدارِ الْفَناءِ وَتَرَكَ دارَ الْبقاء.

بسيار عجيب است از كسانى كه براى اين دنياى زودگذر و فانى كار مى كنند و خون دل مى خورند ولى آخرت را كه باقى و ابدى است رها و فراموش كرده اند.

«بحارالأنوار: ج 73، ص 127، ح 128»

4-نَظَرُ الْمُؤْمِنِ فِى وَجْهِ أخِيهِ الْمُؤْمِنِ لِلْمَوَدَّهِ وَالْمَحَبَّهِ لَهُ عِبادَه.

نظر كردن مؤمن به صورت برادر مؤمنش از روى علاقه و محبّت عبادت است.

«تحف العقول: ص 204، بحارالأنوار: ج 78، ص 140، ح 3»

 

5-إبْنَ آدَم إنَّكَ مَيِّتٌ وَمَبْعُوثٌ وَمَوْقُوفٌ بَيْنَ يَدَىِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلّ مَسْؤُولٌ، فَأعِدَّ لَهُ جَواباً.

اى فرزند آدم(اى انسان):توخواهى مُرد و سپس محشور مى شوى و در پيشگاه خداوند متعال جهت سؤال و جواب احضار خواهى شد، پس جوابى (قانع كننده وکامل) مهيّا و آماده كن.

«تحف العقول: ص 202، بحارالأنوار: ج 70، ص 64، ح 5»

6-إنَّ أفْضَلَ الْجِهادِ عِفَّهُ الْبَطْنِ وَالْفَرْجِ.

با فضيلت ترين ومهمترين مجاهدت ها، عفيف نگه داشتن شكم و عورت است ـ از چيزهاى حرام و شبهه ناك ـ.

«مشكاه الأنوار: ص 157، س 20»

7-لَوْ يَعْلَمُ النّاسُ ما فِى طَلَبِ الْعِلْمِ لَطَلَبُوهُ وَ لَوْبِسَفْكِ الْمُهَجِ وَ خَوْضِ اللُّجَجِ.

چنانچه مردم منافع و فضايل تحصيل علوم را مى دانستند هر آينه آن را تحصيل مى كردند گرچه با ريخته شدن و يا فرو رفتن زير آب ها در گرداب هاى خطرناك باشد.

«اصول كافى: ج 1، ص 35، بحارالأنوار: ج 1، ص 185، ح 109»

8-مُجالَسَهُ الصَّالِحيِنَ داعِيَهٌ إلى الصَّلاحِ، وَ أَدَبُ الْعُلَماءِ زِيادَهٌ فِى الْعَقْلِ.

هم نشينى با صالحان انسان را به سوى صلاح و خير مى كشاند; و معاشرت و هم صحبت شدن با علماء، سبب افزايش شعور و بينش مى باشد.

«بحارالأنوار: ج 1، ص 141، ضمن ح 30، و ج 75، ص 304»

9-مَنْ زَوَّجَ لِلّهِ، وَوَصَلَ الرَّحِمَ تَوَّجَهُ اللّهُ بتَاجِ الْمَلَكِ يَوْمَ الْقِيامَهِ.

هركس براى رضا و خوشنودى خداوند ازدواج نمايد و با خويشان خود صله رحم نمايد، خداوند او را در قيامت مفتخر و سربلند مى گرداند.

 

« مشكاه الأنوار: ص 166» 

10-اَلْخَيْرُ كُلُّهُ صِيانَهُ الاْنْسانِ نَفْسَهُ.

سعادت و خوشبختى انسان در حفظ و كنترل اعضاء و جوارح خود از هرگونه كار زشت و خلاف است.

«تحف العقول: ص201، بحارالأنوار: ج 75، ص 136، ح 3»

11-يَا ابْنَ آدَم، إنَّكَ لا تَزالُ بَخَيْر ما دامَ لَكَ واعِظٌ مِنْ نَفْسِكَ، وَما كانَتِ الْمُحاسَبَهُ مِنْ هَمِّكَ، وَما كانَ الْخَوْفُ لَكَ شِعاراً.

اى فرزند آدم، تا آن زمانى كه در درون خود واعظ و نصيحت كننده اى دلسوز داشته باشى، و در تمام امور بررسى و محاسبه كارهايت را اهميّت دهى، و در تمام حالات از عذاب الهى  ترس و خوف داشته باشى، در خير و سعادت خواهى بود.

«مشكاه الأنوار: ص 246، بحارالأنوار: ج 67، ص 64، ح 5»

12-سادَةُ النّاسِ في الدُّنْيا الاَسْخِياء، وَ سادَةُ الناسِ في الاخِرَةِ الاَتْقياء.

در اين دنيا سرور مردم، سخاوتمندان هستند؛ و در قيامت سيّد و سرور مردم، پرهيزكاران خواهند بود.‏

«مشكاة الا نوار: ص 232، س 20، بحارالا نوار: ج 78، ص 50، ح 77»

13-كانَ [رسولُ الله] إذا أوَى إلىَ مَنزِلِهِ، جَزَّءَ دُخُولَهُ ثَلاثَةَ أجزَاءٍ: جُزءاً لِلَّهِ، وَجُزءاً لِأهلِهِ، وَجُزءاً لِنَفسِهِپيامبر (صلي الله عليه و آله) وقت خود را در منزل به سه قسمت ميكرد: بخشي براي (عبادت) خدا ، بخشي براي خانواده و بخشي براي خودش.

«مكارم الأخلاق، ج 1، ص 44»

14-خَيرُ مَفَاتيحِ الأموُرِ الصِّدقُ وَخَيرُ خَوَاتيمِهَا الوَفَاءُ

بهترين گشايند? کارها، راستي و بهترين پايان برند? آن، وفاداري است.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 161»

15-مَا مِن قَطرَةٍ أَحَبُّ إِلَي الله عَزَّوَجَل مِن قَطرَةِ دَمٍ فِي سَبِيلِ الله و قَطرَةِ دَمعَةٍ فِي سَوادِ اللَّيلِ .

هيچ قطره اي نزد خداوند محبوبتر از دو قطره نيست: قطره خوني که در راه خدا ريخته شود و قطره اشکي که در سياهي شب جاري  گردد.

«خصائل الصدوق :ص 50»

16-مَن عَمِلَ بما افتَرَضَ اللهُ عَلَيهِ فَهُوَ مِن خَير النَّاس   .

کسي که به آنچه خداوند بر او واجب ساخته عمل کند از بهترين مردمان است. 

«جهاد النفس ح 237»

17-فَاَمّا حَقُّ اللّه‏ِ الاَْكْبَرُ فَاِنَّكَ تَعْبُدُهُ لا تُشْرِكُ بِهِ شَيْئا فَاِذا فَعَلْتَ ذلِكَ باِخْلاصٍ جَعَلَ لَكَ عَلى نَفْسِهِ اَنْ يَكْفيَكَ اَمْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ وَ يَحْفَظَ لَكَ ما تُحِبُّ مِنْها .

حق بزرگ‏تر خداوند اين است كه او را بپرستى و چيزى را با او شريك نسازى، كه اگر خالصانه چنين كنى، خداوند كار دنيا و آخرتت را كفايت مى‏كند و آنچه را دوست دارى برايت نگه مى‏دارد.

«تحف العقول، ص 256»

18-الدُّعاءُ يَدفَعُ البَلاءَ النّازِلَ وَما لَم يَنزِلْ .

دعا ، بلاى نازل شده و نازل نشده را دفع مى‏كند.

«الكافي : ج 2 ، ص 469 ح 5،ميزان الحكمة : ج 2 ، ص 870»

 

19-خَفِ اللَّهَ لِقُدرَتِهِ عَلَيكَ واستَحىِ مِنهُ لِقُربِهِ مِنكَ.

از قدرت خداوند بر خويش بترس و از نزديکى‏اش به خود شرمگين باش.

«بحار الأنوار ، ج 75 ، ص 160»

20-و نَعُوذُ بِكَ مِن شَماتَةِ الاَعدَاء، وَ مِنَ الفَقرِ إِلي الأَكفَاء، وَ مِن مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ، و مَيتَةٍ عَلي غَيرِ عُدَّة.

خدايا پناه مي بريم به تو از شماتت و شاد شدن دشمنان و از نيازمندي به همانندان خودم و از زندگي در سختي ، و از مردن بي توشه در سفر.

«صحيفه سجاديه»

21-وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصيانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بهِم وَ السُّخريَّةُ مِنهُم.

گناهانى که باعث نزول عذاب مى‏شوند، عبارت‏اند از: ستم کردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره کردن آنان.

«معانى الاخبار ، ص 270 »

22-الَّلهُم صَلِّ عَلي مُحَمَّد و آلِه، و صَيِّرنا إِلَي مَحبُوبِك مِن التَوبَةِ، وَ أَزِلنَا عَن مَكرُوهِك مِن الاِصرار .

بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را به توبه و بازگشت كه پسنديده بازگردان، و از اصرار (بر گناه) كه آن را نمي پسندي دور گردان.

« صحيفه سجاديه»

23-الَّلهُم إِن تَشأ تَعفُ عَنَّا فَبفَضلِک، و إِن تَشأ تُعَذِّبنا فَبعدلِك.

بار خدايا اگر بخواهي از ما بگذري از فضل و احسان توست (نه شايستگي ما) و اگر بخواهي ما را به كيفر رساني از عدل و دادگري توست.

«صحيفه سجاديه»

24-ثَلاثٌ مُنْجِياتٌ لِلْمُؤْمِن: كَفُّ لِسانِهِ عَنِ النّاسِ وَاغتِيابهِمْ، وَإشْغالُهُ نَفْسَهُ بِما يَنْفَعُهُ لاَِّخِرَتِهِ وَدُنْياهُ، وَطُولُ الْبُكأ ‏عَلي خَطيئَتِهِ.

سه چيز موجب نجات انسان مومن خواهد بود: نگهداري زبانش از حرف زدن درباره مردم و غيبت آنان، مشغول شدنش به خويشتن با كارهايي ‏كه براي آخرت و دنيايش ‍ مفيد باشد و بسيار گريستن بر اشتباهاتش.‏

«تحف العقول: ص 204، بحارالا نوار: ج 75، ص 140، ح 3»

25-رَأيْتُ الْخَيْرَ كُلَّهُ قَدِ اجْتَمَعَ فِي قَطْعِ الطَّمَعِ عَمّا فِي أيْدِي النّاسِ .

تمام خيرات و خوبي‌هاي دنيا و آخرت را در چشم پوشي و قطع طَمَع از زندگي و اموال ديگران مي‌بينم.

‏«اصول كافي: ج 2، ص 320»

26-إنَّ لِسانَ ابْنَ آدَمٍ يَشْرُفُ عَلي جَميعِ جَوارِحِهِ كُلَّ صَباحٍ فَيَقُولُ: كَيْفَ أصْبَحْتُمْ؟ فَيَقُولُونَ: بخَيْرٍ إنْ تَرَكْتَنا، إنَّما ،ُثابُ وَ نُعاقَبُ بكَ

زبان آدمي بر تمام اعضا و جوارحش تسلط دارد و هر صبحگاهان به آنها مي‌گويد: چگونه شب را به روز رسانديد؟ جواب مي دهند: اگر تو ما را رها كني خوب و آسوده هستيم، چون كه ما به وسيله تو مورد ثواب و عقاب قرار ‏مي‌گيريم.‏

«اصول كافي: ج 2، ص 115، وسائل الشّيعة: ج 12، ص 189، ح 1»

27-حَقُّ الکَبِير توقيرهُ لِسِنِّهِ و اجلالُهُ لِتَقدَّمَهُ في الِاسلام.

حق آنکه بزرگتر است، اين است که او را به خاطر سنش احترام کني و او را به خاطر اينکه برتو در مسلماني پيشي داشته است،بزرگ شماري.

«جهادالنفس،ح19»

28-لَوِ اجْتَمَعَ أَهْلُ السَّماءِ وَالارْضِ أَنْ يَصِفُوا اللّهَ بعَظَمَتِهِ لَمْ يَقْدِرُوا.

اگر تمامى اهل آسمان و زمين گِرد هم آيند و بخواهند خداوند متعال را در جهت عظمت و جلالش توصيف و تعريف كنند، قادر نخواهند بود.

«اصول كافى: ج 1، ص 102، ح 4»

29-إيّاكَ وَمُصاحَبَةُ الْفاسِقِ، فَإنّهُ بائِعُكَ بِأَكْلَةٍ أوْ أَقَلّ مِنْ ذلِكَ وَإيّاكَ وَمُصاحَبَةُ الْقاطِعِ لِرَحِمِهِ فَإنّى وَجَدْتُهُ مَلْعُونا فى كِتاب ِاللّهِ.

بر حذر باش از دوستى و همراهى با فاسق چون كه او به يك لقمه نان و چه بسا كمتر از آن هم ، تو را مى فروشد؛ و مواظب باش از دوستى و صحبت كردن با كسى كه قاطع صله رحم مى باشد چون كه او را در كتاب خدا ملعون يافتم.

«تحف العقول ص 202، بحارالا نوار: ج 74، ص 196، ح 26»

30-الَّلهُم صَلِّ عَلي مُحمَّدٍ و آله، و اجعَلنِي لَهُم قَرِيناً، و اجعَلنِي لَهُم نَصِيراً، و امنُن عَلَيَّ بشوقٍ اِلَيك، و بالعَمَلِ لَكَ بما تُحِبُّ و تَرضَي، إِنَّكَ عَلي كُلِّ شَيٍء قَدِير، و ذلِكَ عَليكَ َيسِير.

بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و من را با ايشان همنشين قرار داده و ياري كننده ايشان گردان، و به شوق و دل باختگي به خود و به انجام آن چه دوست داري و خشنود مي گردي بر من منت گزار (توفيق عطا فرما) زيرا تو بر هر چيز توانايي، و خواسته من براي تو آسان است.

«صحيفه سجاديه»

آخرین اخبار

© تمامی حقوق این سایت برای دانشگاه ایلام محفوظ است

شما از نسخه قدیمی مرورگر خود استفاده می کنید و قادر به مشاهده صحیح این سایت نخواهید بود.
لطفاً مرورگر خود را به روز نمایید
دانلود آخرین نسخه مرورگرها