27 شهریور؛ روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار

هر که شد محرم دل در حرم يار بماند

وانکه اين کار ندانست در انکار بماند

از صداي سخن عشق نديدم خوشتر

يادگاري که در اين گنبد دوار بماند

                               (حافظ)

  در تاريخ ادبيات فارسي شاعران و نويسندگان بسياري ظهور کرده و هر يک بسته به شرايط روزگار خويش، آثاري بر جاي گذاشته‌اند. بخشي از ميراث معنوي اسلام و ايران از طريق ادبيات فارسي حفظ شده است. برخي از اين شاعران به چنان تسلطي بر اسرار زبان و تلفيق کلام و انتخاب موضوعات و مضامين بشري رسيده‌اند، که کلام آنها در تاريخ جاودانه شده است. فردوسي در حماسه سرايي، مولانا در عرصه‌ي شعر عرفاني، خيام در بيان مضامين فلسفي، سعدي در شعر اجتماعي و حافظ در شعر تلفيقي از اين زمره‌اند. جز اين بزرگان، شاعران نامدار ديگر کم نيستند؛ از رودکي و منوچهري و ناصرخسرو و انوري و نظامي و خاقاني و سنايي و عطار تا صائب و بيدل و بهار و شاعران بزرگ معاصر.

 در ميان غزلسرايان معاصر، استاد محمد حسين شهريار جايگاه خاصي دارد. او به زبان فارسي و ترکي شعر گفته و در هر دو زبان سخنش استوار و سنجيده است. تاثيرپذيري او از شعر حافظ هنري و در خور تحسين است. او شاعري است متعهد با زباني سنجيده و عواطفي ژرف و انساني.

امشب اي ماه به درد دل من تسکيني

آخر اي ماه تو همدرد من مسکيني

کاهش جان تو من دارم و من مي‌دانم

که تو از دوري خورشيد چها مي‌بيني

بيست و هفتم شهريور ماه، سالروز درگذشت استاد شهريار، روز شعر و ادب فارسي است. اين روز بر فارسي زبانان و دوستداران فرهنگ متعالي اسلامي و ايراني مبارک باد.