مردم ایران با حضور ده ها میلیونی طی راهپیمایی 22 بهمن در سراسرکشور، سی و چهارمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را جشن گرفتند. مردم انقلابی ایران اسلامی، ساعت 9 شب 21 بهمن به پشت بام ها رفتند و مانند هر سال غریو «الله اکبر» سردادند. غریوی که یادآور روزها و شب های پرشور و حماسه زمستان 57 و در عین حال اعلام آمادگی برای برگزاری پرشکوه جشن سالگرد پیروزی انقلاب بود. ساعت 9 صبح 22 بهمن نیز شهرها و روستاهای سراسر کشور، شاهد حضور میلیونی اقشار گوناگون مردم در راهپیمایی سی و چهارمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی بود. راهپیمایی ده ها میلیونی امسال پرشورتر از سال های پیش در بیش از 390 بخش، شهر و شهرستان و 4هزار روستای سراسر کشور برگزار شد. در تهران، مردم با حضوری چشمگیر و میلیونی راهپیمایی خود را از مسیرهای ده گانه آغاز کردند.

راهپیمایان که با خود پلاکارد و پرچم های رنگارنگ و متنوعی را حمل می کردند، با سردادن شعار همیشگی «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل»، تنفر و انزجار خود از استکبار و صهیونیسم را به نمایش گذاشتند. جوانان با حمل تصاویر شهدای هسته ای کشورمان، اعلام کردند که توطئه ترور ایران را از نیل به اهداف خود بازنخواهد داشت و جوانان این کشور راه شهدای علمی را پرشتاب تر خواهند پیمود. مراسم پرشکوه راهپیمایی 22 بهمن در تهران توسط بیش از 220 خبرنگار خارجی و 1600 خبرنگار داخلی پوشش خبری داده شد. حضور چشمگیر مردم علی رغم فشارها و مشکلات اقتصادی در این جشن ملی، چنان بود که خبرنگاران خارجی حاضر در مراسم را به شگفتی واداشت. مراسم در میدان آزادی راس ساعت 10 با تلاوت آیاتی از کلام الله مجید توسط یکی از قاریان ممتاز بین المللی و اجرای سرود رسمی جمهوری اسلامی ایران و با حضور خانواده معظم شهدا، ایثارگران، جانبازان و مردم بصیر و همیشه در صحنه و مسئولین لشکری و کشوری و تعدادی از سفرا و کارداران و وابستگان نظامی کشورهای خارجی مقیم و میهمانان خارجی و علما و شخصیتهای فرهیخته فرهنگی،سیاسی، کشورهای اسلامی در تهران آغاز شد.
تاکید بر لزوم وحدت حضور نسل های مختلف انقلاب در مراسم دیروز از نکات قابل توجه بود. از مردان و زنان سالخورده ای که در دهه 40 و 50 علم مبارزه با رژیم طاغوت را بر دوش داشتند تا نسل سوم و چهارم انقلاب که برخی از آنان بردوش پدران خود در این جشن سراسری و باشکوه شرکت داشتند. در این میان مانند همیشه خانواده شهدا و جانبازان نیز حضوری چشمگیر داشتند. از جانبازان ویلچرنشین گرفته تا آنهایی که با عصا یا کپسول اکسیژن خود را به سیل خروشان مردم رسانده بودند تا نشان دهند همچنان به آرمانهای امام و انقلاب وفا دارند. در این میان، عده ای از راهپیمایان تهرانی با سردادن شعارهایی از مسئولین کشور خواستند در شرایط حساس کنونی از هرگونه اختلاف و کشمکش پرهیز کرده و وحدت و انسجام در برابر دشمن را سرلوحه کار خود قرار دهند.
نمایش دستاوردهای کشور در عرصه های مختلف علمی، فضایی، دفاعی، پزشکی و ... از دیگر بخش های قابل توجه مراسم دیروز بود که با استقبال گسترده مردم روبرو شد. نمایش ماکت ماهواره امید و جنگنده قاهر از جمله این برنامه ها بود که مورد توجه حاضرین قرار گرفت. همچنین هنرمندان گوناگون در رشته های مختلف با برپایی غرفه هایی در حاشیه خیابان های منتهی به میدان آزادی به اجرای برنامه های متنوع برای حاضرین پرداختند. در همین حال تعدادی از ورزشکاران رشته های مختلف نیز همگام با سایر اقشار ملت در راهپیمایی 22 بهمن تهران شرکت کردند. بر اساس این گزارش، ورزشکاران رشته های مختلف از جمله تکواندو، کاراته، جودو، کیک بوکسینگ، دوچرخه سواری، اسکیت سواری و سایر رشته های ورزشی با لباس های متحد الشکل در راهپیمایی دیروز حضور یافتند. مذاکره محال است در حالی که این روزها موضوع پیشنهاد مذاکره آمریکا، یکی از بحث های محافل مختلف سیاسی است، مردم با به آتش کشیدن پرچم آمریکا و رژیم صهیونیستی و سردادن شعارهایی نظر خود را در این مورد اعلام کردند. آنان با حمل پلاکاردهایی با محتوای «من انقلابی ام»با حمایت از سخنان مقام معظم رهبری، درخواست مذاکره آمریکا را حیله و فریب سیاسی خوانده و آن را رد کردند. مردم انقلابی ایران با طرح شعاری مبنی بر «مذاکره با آمریکا محال است/ این سند زنده انقلاب است»بر فصل الخطاب بودن مقام معظم رهبری و تبعیت از ایشان در این موضوع تاکید کردند . مردم همیشه در صحنه همچنین در راهپیمایی دیروز شعار می دادند: « مذاکره نمی خواهیم نمی خواهیم»، «مرگ بر مذاکره کننده، مرگ بر سازشگر»، «تحریم اقتصادی دیگر اثر ندارد»، «این همه لشگر آمده به عشق رهبر آمده»، «ای احمدی روشنم راهت ادامه دارد».
مردم پلاکاردهایی نیز با این مضامین با خود حمل می کردند: «اگر دلار یک میلیون بشه، بازهم مردم حضور خواهند داشت»«مرگ بر آمریکا»، «الموت لاسراییل»، «جانم فدای رهبر».
حضور مسئولین

همچنین مسئولین کشوری و لشکری نیز روز گذشته با پیوستن به خیل مردم در مراسم پرشکوه 22 بهمن شرکت کردند. محمود احمدی نژاد رئیس جمهور، آیت الله صادق آملی لاریجانی رئیس قوه قضائیه، علی لاریجانی رییس مجلس، آیت الله مهدوی کنی رئیس مجلس خبرگان، آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت ، آیت الله موحدی کرمانی امام جمعه موقت تهران، علی اکبر صالحی وزیر امور خارجه، حجت الاسلام والمسلمین حیدر مصلحی وزیر اطلاعات، مصطفی محمد نجار وزیر کشور، رامین مهمان پرست سخنگوی وزارت امور خارجه، امیردریادار حبیب الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش، سردار احمدی مقدم، علی باقری معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی، علی سعیدلو معاون امور بین الملل رییس جمهور، محمدحسین یادگاری رییس جهاددانشگاهی، محمدباقر خرمشاد رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان، حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی عضو مجمع تشخیص مصلحت ، سعید جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی، پرویز داوودی معاون اول پیشین رییس جمهور، پرویز فتاح وزیر سابق نیرو، صادق محصولی عضو جبهه پایداری، محمدباقر قالیباف شهردار تهران، سعیدی کیا وزیر پیشین مسکن، عبدالرضا شیخ الاسلامی وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی، محمد شریعتمداری وزیر بازرگانی دولت های هفتم و هشتم، حجت الاسلام علی فلاحیان وزیر اسبق اطلاعات، تقی پور وزیر سابق ارتباطات و فناوری اطلاعات، سردار وحیدی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، حجت الاسلام والمسلمین عباسعلی اختری عضو شورای سیاست گذاری ائمه جمعه کشور، محمدحسین صفارهرندی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی اکبر محرابیان مشاور ارشد رییس جمهور، محمد عباسی وزیر ورزش و امور جوانان، حجت الاسلام والمسلمین احمد احمدی رییس سازمان سمت، حجت الاسلام والمسلمین بهرامی رییس سازمان قضایی نیروهای مسلح کشور، و مجتبی امانی مسوول دفتر حفاظت منافع ایران در مصر از جمله شخصیت های حاضر در راهپیمایی دیروز بودند.
صدور قطعنامه

در پایان راهپیمایی باشکوه 22 بهمن قطعنامه ای در 10 بند قرائت شد که با شعار«الله اکبر» مورد تایید و تاکید مردم همیشه در صحنه قرار گرفت.

در این قطعنامه با تاکید بر فصل الخطاب بودن رهبری در جامعه و نظام اسلامی، «هرگونه تلاش از سوی هر شخص و جریانی برای مخدوش کردن اتحاد و انسجام ملی و بر هم زدن آرامش عمومی کشور و انجام بد اخلاقی و کشاندن اختلاف ها به میان مردم» محکوم شده است.
تاکید بر حق دستیابی به انرژی هسته ای صلح آمیز، رد توطئه مذاکره با آمریکا، تقبیح سناریوی «انتخابات آزاد»، حمایت از مردم مظلوم بحرین و تاکید بر آرمان آزادی کامل فلسطین و محکومیت فشارهای غرب بر ایران اسلامی با بهانه فعالیت های هسته ای ایران از دیگر بخش های این قطعنامه است.
سخنرانی رئیس جمهور

سخنرانی محمود احمدی نژاد در میدان آزادی پایان بخش مراسم باشکوه روز گذشته بود. رییس جمهور با بیان اینکه «بالاترین هجمه نظامی و سیاسی دشمنان علیه ملت ایران با دفاع مظلومانه ملت به رسوایی طراحان و حامیان آن انجامید»، تصریح کرد: 34 سال فشارهای گوناگون برای جلوگیری از پیشرفت و عزت ملت و مخدوش کردن استقلال کشور به لطف هوشمندی، وحدت و مقاومت جانانه ملت و فداکاری شهیدان و جانبازان و آزادگان و خانواده های آنان و رهبری خردمندانه به فصل طلایی ملت ایران تبدیل شده است. وی با بیان اینکه «امروز هم دشمنان ما با همه وجود در تلاشند تا با فشار، از پیشرفت ملت ایران جلوگیری کنند ولی نمی توانند»، خاطرنشان کرد: امروز نه تنها هیچ قدرتی نمی تواند کوچکترین تحمیلی به ایران داشته باشد، بلکه این ملت از حقوق اساسی خود سر سوزنی عقب نشینی نخواهد کرد. احمدی نژاد در ادامه سخنان خود با ارائه آمار و ارقام به بیان دستاوردهای مختلف انقلاب اسلامی در حوزه های مختلف پرداخت. 

توفنده تر از همیشه (یادداشت روز)

«من نمی توانم تصور کنم که بشر بتواند یک ملت سی و چند میلیونی را در مدت کوتاهی اینطور هم زبان بکند، هم قلب بکند... این نمی تواند جز اراده الهی باشد و من هم از اول این معنا را احساس کرده بودم به این که در این نهضت، ملت به خواست خدا وحدت پیدا کرده است.»
1- آنچه در این بیانات رهبر کبیر انقلاب اسلامی (صحیفه امام، ج6 ص173) آمده است می تواند حقیقت آنچه در روز گذشته و در سی و چهارمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در سراسر کشور - از مرکز تا شهرها و روستاها- اتفاق افتاد را بیان کند و بدون چنین نگاهی امکان تجزیه و تحلیل حضور میلیونها نفر- که عمدتا هم جوان بودند- وجود ندارد.
روز گذشته دنیا شاهد یک پدیده استثنایی بود. هیچ انقلابی در 1000 سال گذشته نتوانسته است دهها سال پس از پیروزی، با همان شادابی روزهای اول بر دوش توده های مردم، استمرار پیدا کند. در واقع در ایران در هر سالگرد شاهد حضوری هم وزن حضور مردم در «انقلاب اول» هستیم و از قضا دنیا هم در هر سالگرد، به خیابانهای منتهی به «میدان آزادی تهران»- و مشابه آن در سایر شهرستانهای کشور- به چشم «شاخص» ادامه انقلاب نگاه کرده و دست آخر در هر 22 بهمن به این جمعبندی می رسد که «انقلاب ادامه دارد».
چه کسی می تواند یک ملت را سی و چهار سال پس از پیروزی انقلاب اینگونه به صحنه آورد؟ آیا این نتیجه فعالیت نخبگان سیاسی است؟ آیا نتیجه فعالیت دولت و سایر دستگاههای کشور است؟ آیا نتیجه کار دستگاههای تبلیغاتی اعم از نهادهایی نظیر مراکز علمیه و صداو سیما و... است؟ آیا نتیجه کار شبکه های اجتماعی است؟ آیا نتیجه کار شخصیت های برجسته در کشور است؟ نمی خواهیم و نمی توان منکر نقش آفرینی و تاثیر این نقش آفرینی در تداوم انقلاب اسلامی شد، اما واقعیت این است که ابعاد آن چیزی که همه ساله در روز 22 بهمن در کشور اتفاق می افتد از همه این ها فراتر است؛ آن نیرویی که در روز 22 بهمن پیر و جوان را تحت هر شرایطی - تهدید یا عدم تهدید، شرایط سخت یا عادی- به میدان می آورد، یک نیروی ویژه است که ابتدا قلب ها را به حرکت درمی آورد و سپس صحنه های حضور عظیم مردمی را به وجود می آورد. هر کسی که در این تظاهرات شرکت می کند این نیروی عظیم بسیج کننده را در درون خود می یابد و بدون درنگ می گوید «خدا».
دنیای غرب و شرق و ... نمی تواند تاثیر حیاتی و قاطع خدا در حرکت عظیم ملت ایران را درک نماید و از این رو هر سال با تجزیه و تحلیل مادی پیش بینی می کند که این بار مردم اقبال چندانی به حضور ندارند. همانطور که حضرت امام خمینی-س- فرمودند این حضور گسترده نمی تواند جز با «اراده الهی» باشد. اما البته همه می دانیم که اراده الهی بستر و مجرایی برای بروز دارد. اراده الهی با «سنن الهی» در هم آمیخته است و می دانیم که یکی از سنت های قطعی الهی «قابلیت فعلی» است ( کما اینکه در آیه 11 سوره رعد می فرماید ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم). این یکی از اصلی ترین نکاتی است که راه اسلام اصیل را از راه «اسلام التقاطی» و «اسلام انحرافی» جدا می نماید. التقاطی ها و انحرافی ها وانمود می کنند که فرد می تواند به فقه و سنت های حوزوی اسلام پشت پا بزند و با یک نگاه عرفانی بطور مستقیم به خدا رسیده و از «الطاف خاص» آن بهره مند شود در حالیکه پیروان اسلام اصیل معتقدند راه رسیدن به خدا جز از طریق کتاب و سنت و پیروی از حاملان اصیل این دو میسّر نیست.
در طول دوران 34 ساله انقلاب اسلامی ایران، بارها چهره هایی نامدار - که البته نام و نانشان مدیون محرومین وفادار به اسلام بودند- منحرف شده و از میدان خارج شدند و حتی به صف دشمن پیوسته و به آلت فعل او تبدیل گردیدند. در میان آنان بعضی از روحانیون برجسته و بعضی از مقامات عالیرتبه هم بودند ولی با انحراف آنان، مردم منحرف نشده و با کنار زدن آنان راه را با استقامت ادامه دادند و خداوند متعال هم متقابلا روند امور را به نفع آنان به گونه ای رقم زد که هر اتفاق داخلی، منطقه ای و بین المللی به نفع شان تمام شد هر چند که شیاطین شرق و غرب با استفاده از تجهیزات مختلف و در صفوفی متحد به این ملت فشار وارد می کردند. در این میان هیچ جنگی در منطقه اتفاق نیفتاد مگر آن که در نهایت به ضرر دشمن و به نفع مردم ایران تمام شد و این در حالی بود که دشمن در بعضی از این حوادث برای به نتیجه رسیدن، صدها میلیارد دلار هزینه کرد، و هزاران نظامی خود را از دست داد و حال آن که در همان حوادث، این ملت با کمترین هزینه و عمدتا حتی بدون دادن یک قربانی به پیروزی رسید و این چیزی بود که دشمن بارها به آن اعتراف کرد.
«وحدت ملی اسلامی مردم» در روز 22 بهمن در طول این 34 سال، تاثیر شکاف میان مقامات- که گاه و بیگاه و تحت تاثیر بی تقوایی و هوای نفس روی می دهد و کام امت و امام را تلخ می نماید- از بین می برد. دیروز مردم به خوبی نشان دادند که هیچ ارزشی برای آنچه 7 روز پیش -یکشنبه استیضاح- در مجلس از سوی رؤسا و بعضی از اعضای دو قوه مجریه و مقننه روی داد، قایل نیستند و راه خود را خالصانه و بدون تزلزل می روند. این هم خود در دنیا یک «پدیده» است چرا که در کشورهای دیگر اختلاف میان دو یا چند مسئول، ملت را دو شقه کرده و گروهی را در برابر گروهی دیگر قرار می دهد. در اینجا مردم نه تنها به درگیری جناحی کشانده نمی شوند بلکه به یک عامل مهم در کاستن از اختلافات خواص تبدیل می شوند. حتی گاهی دیده می شود که باندهای قدرت محور تلاش می کنند تا اختلاف و درگیری را به میان مردم بکشانند- نظیر اقدام کاملا مشکوکی که دیروز در قم روی داد- ولی به دلیل بیداری مردم موفق نمی شوند.
2- بد نیست در اینجا به یک موضوع و مصداق هم که اساسا با هدف ایجاد اختلاف و درگیری در داخل کشور طراحی شده است، نظری بیاندازیم، «مذاکره با آمریکا»، بحث مذاکره ایران با آمریکا یا مذاکره آمریکا با ایران در طول این سی و چند سال جریان داشته است اگر به موارد آن نگاه بیندازیم درمی یابیم که اولاً این بحث عمدتاً زمانی مطرح شده که آمریکا با یک مشکل کلیدی مواجه بوده و برای حل آن همه راه ها را رفته و وقتی با بن بست کامل مواجه شد، بحث حل و فصل مسئله از طریق ایران را مطرح کرده است، ثانیاً در ایران، مطرح کنندگان این بحث نوعاً جریانات و اشخاص آلوده ای بوده اند که یا در پی اجرای یک «ماموریت خارجی» و در نهایت حل مسئله آمریکا بوده اند و یا اینکه در صدد بوده اند از این بحث به گمان اینکه بالاخره در کشور طرفدارانی دارد، برای تقویت موضع باندی و جناحی خود استفاده نمایند. باید به این نکته اضافه کرد که بحث رابطه با آمریکا در داخل کشور نوعاً توام با یک بحث کلی تر تحت عنوان «لزوم بازنگری امور» بوده است با این وصف بحث مذاکره با آمریکا از سوی این گروه ها و اشخاص نه برای حل یک مسئله بلکه برای «طرح یک مسئله بنیادی» صورت می گیرد و بخشی از این مسئله بنیادی پذیرش این نکته است که «ایران باید در برابر آمریکا کوتاه بیاید» و این در حالی است که در طول این دوران، آمریکایی ها علیه ملت ایران انواع ستم ها و جنایات را
-که یک قلم آن ترور دانشمندان هسته ای است- مرتکب شده و حتما باید پاسخگو باشند. کمی به عقب برگردیم، بحث لزوم تجدیدنظر در اصول و مبانی از جمله بحث مذاکره با آمریکا را اولین بار «علی اکبر سعیدی سیرجانی» به طور جدی و نسبتا رسمی مطرح کرد. او در مقاله ای تحت عنوان «عصر خردگرایی» که چند ماه پس از رحلت حضرت امام(ره) در روزنامه اطلاعات چاپ شد، مسئله پایان عصر امام را به طور خیلی ظریف مطرح کرد که در زمان خود بحث زیادی را برانگیخت. وابستگی سیرجانی به محافل آمریکایی مشهورتر از آن است که به بحث نیاز داشته باشد بعدها همین بحث را افراد آلوده دیگری دنبال کردند و امروز هم سردمدار بحث مذاکره و به تعبیر روشن تر «کوتاه آمدن در برابر فشار و تعدی آمریکا»، دو جریان آلوده علی الظاهر مخالف هم یعنی «فتنه» و «انحراف» هستند. طرح بحث «مذاکره با آمریکا» از منظر این دو گروه، از یک سو حمایت های خارجی را به نفع آنان- و نه کشور- جلب می کند و در این میان عمدتا به حمایت دیپلماتیک، اطلاعاتی و رسانه ای دشمن نظر دوخته اند به بیان دیگر سردمداران جریان فتنه و حلقه انحرافی مایلند از طریق ارسال پالس هایی، فشار خارجی به نظام جمهوری اسلامی را به یک کانال داخلی انتقال داده و به ابزاری برای تقویت موضع خود تبدیل نمایند به گونه ای که در نهایت نظام و مردم برای رستن از فشار آمریکا به آنان به عنوان «واسطه حل مسئله» متوسل و ملتجی شوند. این دو جریان آلوده از منظری داخلی هم درصددند تا خود را مظهر یک جریان میانه که مایل است همه چیز را- از جمله اصول و آرمان های اسلام و انقلاب- به نفع «معیشت» و «آزادی» مردم حل و فصل نماید، معرفی کنند و صد البته این یک دروغ و ریاکاری محض است چرا که اصول و آرمان های اسلام و انقلاب- و از جمله ایستادگی در برابر آمریکای متجاوز- مطمئن ترین و تنهاترین راه برای تامین معیشت و آزادی مردم و استقلال کشور است و با نفی این اصول و آرمان ها جز اسارت برای مردم باقی نمی ماند کما اینکه در دوره 53 ساله پهلوی باقی نماند.
این نوع نگاه به بحث مذاکره با آمریکا و اهدافی که در طرح آن وجود دارد، نقطه تلاقی سران فتنه و انحراف است و انصافا وحدت آنان در این مسائل مو نمی زند!
مردم دیروز در راهپیمایی خود این نوع گرایشات را بی نصیب نگذاشتند، شعارهای مرگ بر آمریکا که گاه و بیگاه سخنان رئیس جمهور محترم را قطع می کرد و در نهایت حجم پلاکاردهای مرگ بر آمریکای مردم به گونه ای بود که حتی دیروز «هاآرتص» نوشت: «مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل، بیشترین شعارهایی بود که در سی وچهارمین سالگرد انقلاب اسلامی در ایران شنیده شد.»
سعدالله زارعی