وَ اَشْهدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ. الاَْوَّلُ لا شَىْءَ قَبْلَهُ،

شهادت مى دهم معبودى جز اللّه نیست، یگانه اى است بى شریک. اولى است که چیزى پیش از او نبوده،

وَ الاْخِرُ لاغایَةَ لَهُ. لاتَقَعُ الاَْوْهامُ لَهُ عَلى صِفَة، وَ لاتُعْقَدُ الْقُلُوبُ

و آخرى است که او را انتهایى نیست. اندیشه ها به هیچ یک از صفاتش نرسند، دلها او را به کیفیتى

مِنهُ عَلى کَیْفِیَّة، وَ لاتَنالُهُ التَّجْزِئَةُ وَ التَّبْعیضُ، وَلاتُحیطُ بِهِ

تعیین و تحدید ننمایند، تجزیه و تبعیض در حریمش راه ندارد، و دیده ها و دلها

الاَْبْصارُ وَ الْقُلُوبُ.

به او احاطه پیدا نکنند.

«نهج البلاغه: خطبه 84»