بسمه تعالی

حضرت فاطمه زهرا (س) دختر نبی مکرم اسلام و حضرت خدیجه ، بانوی بلند مرتبه بیت رسالت و نبوت ، چهارمین دختر پیامبر اسلام است که ملقب به زهرا ، صدیقه ، طاهره ، مبارکه ، راضیه ، مرضیه، محدثه و بتول می باشد . بیشتر محدثین شیعه ولادت پر برکت آن بانوی بزرگ دو جهان را در بیستم جمادی الثانی سال پنجم بعثت در مکه مکرمه می دانند ، ولی جمعی از محدثین اهل سنت میلاد مبارک آن حضرت را پنج سال قبل از بعثت نقل نموده اند گر چه اقوال دیگری نیز در بین شیعه و اهل سنت وجود دارد که هر چند از نظر تاریخی با ارزش و قابل بحث است ، اما از نظر تحلیل شخصیتها چندان مهم به نظر نمی رسد که شخصیتهای چنین هرگز نمی میرند و همیشه با تاریخ زنده اند. پرورش زهرا اطهر (س) در کنار رسول خدا و در خانه نبوت بود، خانه ای که محل نزول وحی و آیه های قرآن است ، آنجا که نخستین گروه از مسلمانان به یکتایی خدا ایمان آوردند و بر ایمان خویش استوار ماندند. آن سالها در سراسر عربستان و همه جهان تنها خانه ای بود که بانگ ا... اکبر از آن بر می خاست و زهرا تنها دختر خردسال مکه بود که چنین جنب و جوشی را در کنار خود می دید. او دوران خردسالی را به تنهایی می گزراند ، دو خواهر او رقیه و کلثوم سالیان چند از او بزرگتر بودند، شاید این تنهایی هم یکی از انگیزه ها بوده است که باید از دوران کودکی همه توجه وی به ریاضت های جسمانی و آموزشهای روحانی معطوف گردد. حضرت زهرا (ع) بعد از ازدواج با علی (ع) بعنوان بانوی نمونه بر تارک قرون و اعصار درخشید و ام الائمه همچنان که در زندگی زناشوئی و تربیت فرزندانی چون حسنین و زینبین نمونه بود در عبادت و بندگی ، رشادت و فداکاری ،صلابت و پایداری ، ایثار و از خود گذشتگی ، مبارزه و ظلم ستیزی، فصاحت و روشنگری ، بلاغت و حق ستایی نیز نمونه بود. هنگامی که از کارهای خانه فراغت می یافت به عبادت می پرداخت ، به نماز ، دعا، تضرع به درگاه خدا، آن هم نه برای خود بلکه برای دیگران. امام صادق (ع) از اجداد خویش از حسن ابن علی روایت کرده است که : مادرم شبهای جمعه را تا بامداد در محراب عبادت می ایستاد و چون دست بر دعا بر می داشت مردان و زنان با ایمان را دعا می کرد، اما درباره خود چیزی نمی گفت. روزی بدو گفتم مادر ! چرا برای خود نیز مانند دیگران دعا نمی کنی ؟ فرمود فرزندم همسایه مقدم است. افسوس که این بانوی دو عالم ، مظهر تجلی فضیلتها و مهربانی ها در میان مردمان کینه توز و جهالت پیشه خیلی زود به ابرهای تیره ستم مبتلا شد . آن روز در حالی که سر پیامبر بر دامان علی (ع) بود فاطمه و حسن و حسین بر صورت نازنین آن حضرت نگاه می کردند و می گریستند ، چشمهای حقیقت بینش بسته و زبان حقگویش خاموش گشت و روحش به عالم ابدی پرواز نمود. با رحلت رسول اکرم غم و اندوه های جهان بر حضرت فاطمه رو آورد ، فاطمه ای که دوران عمرش را با گرفتاری و غصه به سر برده و تنها دلخوشی او وجود پدر بزرگوارش بود با پیش آمدن این حادثه تلخ کاخ امید و آروزهایش یک مرتبه واژگون شد . در همان حال که در فوت جانگداز پدر مهربانش گریه و نوحه سرایی می نمود و علی (ع) به مقدمات کفن و دفن اشتغال داشت خبر رسید که گروهی از مسلمانان در سقیفه بنی ساعده انجمن کرده اند ، تا در باره تعیین جانشین پیامبر تصمیم بگیرند اما طولی نکشید خبر ثانوی رسید که جانشین برگزیدند این خبر ناگهانی در آن بحران غم و غصه ، گریه و ناله ، علی و فاطمه را تکان داد . سبحان ا... مگر پدر من علی را جانشین خود قرار نداده؟! مگر چند ماه قبل ، در اجتماع بزرگ غدیر خم او را به خلافت تعیین نکرد ، مجاهدات و فداکاری های شوهرم قابل انکار است؟ مگر مقام علی (ع) را کسی می تواند انکار کند ، که پدرم او را از کودکی تحت تعلیم و تربیت قرار داد و علوم گرانبهای نبوت را به او سپرد تا هدفش را تعقیب نماید . خدایا عاقبت اسلام چه می شود ؟ اسلام به وجود رهبری نیازمند است که از مقام عصمت برخوردار باشد تا دچار انحراف و لغزش نگردد. آه مسلمین در چه مسیر خطر ناک و غلطی افتاده اند. آری فاطمه اطهر در مبارزات سه ماهه خود همه مؤلفه های مبارزه را در هم آمیخت و به استقبال خطر رفت تا خفتگان را بیدار و خود خواهان و خود پرستان و غاصبان ولایت را رسوا و به همه مردم اتمام حجت نماید، ولی!! از درد سخن گفتن و از درد شنیدن با مردم بی درد ندانی که چه دردی است دریغا، که این مصداق حدیث لولاک ، کوثر آفرییننده افلاک، طه و یاسین سند تابناک، الگو و اسوه جامع برای بشر تا روز میعاد ، در میان شعله های نفاق ، خود بینی و بیداد، با نبرد اشک و آه سوزناک به لقا رب و پدر مهربان شتافت.

هاشمی