دانشکده پیرادامپزشکی

علم آموزی و صبر و ایمان را از پیامبران به ارث برده‌ای و به حقیقت وارث زیبایی‌ها بر گستره گیتی
هستی. قدوم سبز تو سبزینه کوچه باغ‌های زندگی و صفا بخش خاطر پر دغدغه
ماست. طپش قلب تو آهنگ خوش هستی و جوشش نشاط در غزل شیوای زندگی
است. تو روشنایی بخش تاریکی جان هستی و ظلمت اندیشه را نور می‌بخشی. ‹ «و ما
یستوی الاعمی والبصیر؛ و لا الظلمات ولا النور» و هرگز کافر تاریک جان کور اندیش با مومن
اندیشمند خوش بینش یکسان نیست و هیچ ظلمت با نور یکسان نخواهد بود. چگونه
سپاس گویم مهربانی و لطف تو را که سرشار از عشق و یقین است. چگونه سپاس گویم
تأثیر علم آموزی تو را که چراغ روشن هدایت را بر کلبه محقر وجودم فروزان ساخته
است. آری در مقابل این همه عظمت و شکوه تو مرا نه توان سپاس است ونه کلام وصف.
تنها پروانه جانم بر گرد شمع وجودت، عاشقانه چنین می‌سراید: معلم کیمیای جسم
و جان است … معلم رهنمای گمرهان است… شده حک بر فراز قله عشق … معلم
وارث پیغمبران است
روزتان مبارک